Followers

Saturday, July 21, 2012

Surat untuk kawan..

Assalamualaikum..

Saya , Nurul Atiqah Binti Mohamad dengan rendah dirinya memohon ampun dan maaf dari semua insan insan kat dunia ni lebih lebih lagi kepada kawan kawan rapat aku. Lagi rapat korang dengan aku, lagi banyak rasenye dosa yang aku dah buat dekat korang. Tak lupa juga kepada kawan sepengajian, sejak dari sekolah tadika, sekolah rendah, sekolah menengah, kolej dan di Politeknik. Aku mengaku , aku teruk, mulut aku jahat, hati aku busuk.. Aku mintak maaf.

Sebenarnya aku memang tak layak untuk menjadi teman rapat mahupun sahabat kepada korang. Aku tak layak untuk jadi kawan kepade sesiapa pun. Ni bukan entry untuk menyatakan yang aku sedang berkecil hati dengan korang ke ape, tak de pun. Tak de point rasenye untuk aku terase hati dengan korang. Cume aku rase jiwe aku macam tak tenang je, bile teringat perkare perkare yang aku dah buat dekat kawan kawan aku. Takut nanti kalau dah mati korang belum boleh maafkan aku. Tak tenang roh aku nanti.

Kadang kadang bile aku post ayat ayat macam ni , mesti ade orang tanye..

    " ko kenape unn ? sape buat ko kecik ati ni ? "
    " Ape masalah ngko unn ? Ko gadoh ngan sape plak ni ? "

Kenape yek ? Kalau nak buat ayat ayat macam ni mesti sebab gaduh ae ? aku tau lah dulu aku kaki gaduh, kaki perang mulut, kaki perang facebook. Tapi itu dulu.. Banyak sangat hati yang aku dah main mainkan, sakit kan, luka kan... hamboi ayat.... Aku selau cakap dekat kawan kawan, " Aku mintak maaf " ... Dorang mesti akan cakap " Aku dah lame maafkan, aku dah lupe dah pun pasal tu " ... Tapi aku tau, sakitnye masih ade. Aku pun manusia jugak, aku sendiri penah rase macam mane susahnye hati nak ikhlaskan terima kata maaf orang walaupun mulut kate " aku ikhlas maafkan kau. "

Korang, kite selalu gadoh kan, kecik kecik ati, merajuk , mengumpat .. Tapi aku selalu letak salah tu semue dekat orang lain, wal hal sebenarnye puncanye adalah aku. Mulut aku yang susah nak tutup, diri aku sendiri yang tak amanah, fikiran aku yang tak pernah fikir kesudahan yang baik, hati aku sentiase panas, aku ego untuk sedar kesilapan sendiri. Maafkan aku.

Kadang kadang aku selalu tanya kenapa kawan kawan benci aku ? kenapa dorang lupa kat aku ? kenapa dorang buat aku macam ni ? kenapa dorang buat aku macam tu ? kenapa dorang tak hargai aku ? tapi sebenarnye semua tu berpunca dari diri aku sendiri. Aku sendiri yang mudah bencikan orang, aku yang mudah lupakan dorang, aku yang dah buat macam macam dekat dorang, aku yang tak pernah hargai dorang. aku tak pandai jaga maruah kawan aku sendiri, aku tak pandai menjaga aib kawan aku.  Aku tak pandai mintak maaf kalau aku buat salah, aku yang tak pandai ucap terima kasih pada korang. Aku tak faham kawan tu ape sebenarnye. Aku tak layak bergelar kawan jauh lagi sahabat..

Kali ni aku sangat sangat merayu pada korang, ampunkan segala dosa aku sejak dari detik pertama aku kenal korang, sampai la saat ni. Halalkan segala makan minum aku. Kalau ade apa apa hutang ataupun barang yang aku tak pulangkan, boleh lah tuntut. Insya'Allah aku pulangkan. Mudah mudahan kita dapat jumpa lagi.. Amin..




No comments: